满mǎn江jiāng红hóng--张zhāng孝xiào祥xiáng
秋qiū满mǎn蘅héng皋gāo,,烟yān芜wú外wài、、吴wú山shān历lì历lì。。风fēng乍zhà起qǐ、、兰lán舟zhōu不bù住zhù,,浪làng花huā摇yáo碧bì。。离lí岸àn橹lǔ声shēng惊jīng渐jiàn远yuǎn,,盈yíng襟jīn泪lèi颗kē凄qī犹yóu滴dī。。问wèn此cǐ情qíng、、能néng有yǒu几jǐ人rén知zhī,,新xīn相xiāng识shí。。追zhuī往wǎng事shì,,欢huān连lián夕xī。。经jīng旧jiù馆guǎn,,人rén非fēi昔xī。。把bǎ轻qīng颦pín浅qiǎn笑xiào,,细xì思sī重zhòng忆yì。。红hóng叶yè题tí诗shī谁shuí与yǔ寄jì,,青qīng楼lóu薄báo幸xìng空kōng遗yí迹jī。。但dàn长zhǎng洲zhōu、、茂mào苑yuàn草cǎo萋qī萋qī,,愁chóu如rú织zhī。。
满江红。。张孝祥。 秋满蘅皋,烟芜外、吴山历历。风乍起、兰舟不住,浪花摇碧。离岸橹声惊渐远,盈襟泪颗凄犹滴。问此情、能有几人知,新相识。追往事,欢连夕。经旧馆,人非昔。把轻颦浅笑,细思重忆。红叶题诗谁与寄,青楼薄幸空遗迹。但长洲、茂苑草萋萋,愁如织。